پرتوت هر جا بپردازدکنار آینه

آفتاب آید به گلگشت بهار آینه

در هوای شست زلفت خاک بر سرکرده اند

ماهیان جوهر اندر چشمه سار آینه

بی تو چون جوهر نگه در دیده ها مژگان شکست

آخر از ما نیزگل کرد انتظار آینه

دام جوهر نسخهٔ طاووس دارد در بغل

اینقدر رنگ که شد یا رب شکار آینه

بیخودی ساغرکش کیفیت دیدارکیست

در شکست رنگ می بینم بهار آینه

هر چه بر معدوم مطلق بندی احسانست و بس

بایدم تا حشر بودن شرمسار آینه

تا به تمثالی رسد زین جلوه های بی ثبات

رفت در تشویش صیقل روزگار آینه

زین تماشاها صفای دل به غارت می رود

یک تامل آب در چشم از غبار آینه

غافل از تیر حوادث چند خواهی زیستن

عکس ایمن نیست اینجا در حصار آینه

دهر اگر زین رنگ پردازد بساط چشم تنگ

می چکد تمثال چون اشک از فشار آینه

بیدل از اندیشهٔ آن جلوهٔ حیرت گداز

می رود چون آب از دست اختیار آینه